10 de març 2008

Mi hora


Y si lo que noto es capricho?

Y si lo que siento es pasajero?

Y si no me ve con mis ojos?

Que hacer? Esperar? Intentar?

Porque cuando los porqués aparecen y las dudas crecen ya me siento más yo, me reconozco más fácil.

Porque fantaseando llego a crecer y deshojando cada posibilidad de error me reencuentro.

Porque cuando escribo lo veo todo nítidamente real. Cada palabra, cada frase, adquiere mi sentido.

Que hacer? Sorprender? Desistir?

Y de nuevo mi maquinaria se inicia y de nuevo las preguntas repiquetean en mi cabeza con la misma fuerza que entierro cualquier ápice de victoria.

Y con el tiempo aprendo que soy yo quien anda el camino que lleva a mi espejo y soy yo quien decido y decido ganar y me creo que todo es posible.

Y mi sentido hecha a andar y mi tiempo a correr...tic, tac, tic, tac, tic, tac…y me creo que te gano.


"Maybe not" · Cat power (You are free)


4 comentaris:

g. ha dit...

...si escribiste esto no es que creas que le ganas: es que le ganas. Al menos algo y ya me vale.

DANI ha dit...

Collons, semble que esta una mica baix de moral. Lluitar és bo tio. El que has escrit podria ser perfectament meu fa 10 anys i mira com han canviat les coses.

Quan ja quasi ho dones tot per perdut, apareix un angel (o dos ja ja ja)

Una abraçada i anims

DANI ha dit...

Per cert se m'oblidava. Cat Power i Beth Orton son dues de les meves preferides.

mutek ha dit...

No estic baix de moral, al contrari em trobo amb força de començar o continuar amb el que sigui!
Cat power, m'han comentat, que vindrà en concert a bcn i Feist també! Haig de mirar quant venen, però fijo que voy!!
Gràcies pels ànims!!